YAPRAKLI AĞAÇLAR

20-25 m'ye kadar boylanır. Genellikle drenajı iyi nemli ortamları tercih eder. Organik maddece zengin, killi, kumlu, veya kayalık topraklara iyi adapte olabilir. Nemli topraklarda bulunmasına rağmen kuraklığa dayanıklıdır. Evlerin etrafında ve çitlerde kullanılır.

Albizia'nın koyu eflatun renkte yapraklı türüdür. 9-12m boylabilen yaprak döken ağaç çeşidir. Yaz ortasında açtığı pembe çiçekleri ile dekoratif güzelliğe sahiptir. Yapraklar koyu bordo renkte olup ince ve sık yapılıdır. Güneşli-yarı gölge alanlarda iyi gelişim gösterir.

Çiçekleri hoş kokuludur ve Haziran-Temmuz aylarında açar. Ağaç gövdesi çatlaklı ve esmer renklidir. Güneş alan organik maddelerce zengin derin toprakları severler. Yaprakları 20-25 cm boyunda, 15-20 cm genişliğinde, oval-kalpsi biçimli, sivri uçludur. Alt yüzü damarlar boyunca tüylü, üst yüzü tüysüz ve açık yeşil renklidir. 3-4 cm boyunda çan biçimindeki çiçekler 20-25 cm'lik dik salkımlar oluşturur.

Yayılışı Avrupa ve Asya olan, 20-35 m boy, 2 m çap yapabilen bir ağaç türüdür. Gençken düzgün olan gövde kabukları, yaşlandıkça çatlaklı bir görünüm alır. Yapraklar sarmal dizilmiş, kimi zaman sert, mızraksı, kenarı dişli ve kılçıksı yapıda olabilirler. Güneş ve yarı gölge alanları severler. Haziran ve Temmuz aylarında beyaz çiçekler açarlar. Sıcak ve ılıman iklimleri severler .

Baklagiller (Fabaceae) familyasından ,10 m ye kadar boylanabilen tek gövdeli bir ağaççıktır. Yapraklarkarşılıklı basit dairemsi şekildedir. Dip kısmı kalp şeklinde ,ucu yuvarlak kenarlar tamdır. Gençken kırmızımsı mor daha sonra mavi yeşile döner. Çiçekler kırmızı -mor 3-6 tanesi nir arada bulunur. Meyve legümen fasülye biçiminde olup7-10 cm uzunluğundadır. ı Işık ağacıdır. Tohumve çelikle üretimi yapılır. Erguvan yapraklanmadan önce nisan ayı sonunda morumsupembe renkte çiçek açar.

Yaprak sapları az dikenli yada dikensizdir. En Tepede zengin bir perçem yaparlar. Koyu yeşil yapraklarının üstü parlak altı açık ve külümsü renklidir. Çok tıkız ve killi olmadığı sürece az verimli topraktada yaşar. Canlı sarı renkte, çok güzel salkım çiçekler ve gri-mavi bezelye büyüklüğünde meymalar verir 7 - 8 m boy yapabilen yelpaze şeklinde yaprakları olan bir palmiyedir.

Bodur palmiyeler normal palmiyelere oranla çok yavaş büyürler. Palmiye ağaçlarının en büyükleri 5 metreye kadar çıkabilmektedir. Türkiye'de Palmiye Ağacı süs ağacı olarak park ve bahçelere dikilmektedir. Afrika'da özellikle kuzey bölgesinde birçok Palmiye Ağacı bulunur. Akdeniz ülkelerinde süs bitkisi olarak yetiştirilen palmiyeler, tropikal ülkelerde ekonomik öneme sahiptir.

İğde (Elaeagnus), bir tür meyve ve bu meyveyi veren İğde ağacı türlerine verilen genel addır. Azotu kökünde depolayabilme özelliği sayesinde en verimsiz topraklarda dahi yetişir. Ayrıca kuraklığa dayanıklılığı sebebiyle pek çok türü erozyonla mücadele de kullanılabilmektedir. Yaz kış yeşildir ve yapraklarını döker. Türkiye’de özellikle Güneydoğu ve İç Anadolu bölgesinde yetişir.

Dişbudak ağacı (fraxinus excelsior) : Zeytingillerden sert keresteli bir ağaçtır. Boyu 30 metre kadardır. Yaprakları 9-13 parçalı bir dantela görünümündedir. İlkbahar ve yaz aylarında kabuğu ve yaprakları toplanıp kurutulur. Faydası : Ateşi düşürür, vücuda kuvvet verir. Anne sütünü artırır. Romatizma ve nikris ağrılarını keser. Kabızlığı giderir. (kabuğu ise kabızlık yapar, ishali keser) idrar söktürüp, vücutta biriken zararlı maddelerin atılmasını sağlar. Mobilyacılıkta da kullanılır.

Defnegillerden yaprakları güzel kokulu ve yaz kış yeşil olan ağaçtır.Boyu 2 metreye kadar boylanır. Akdeniz kıyılarında yetişir. Meyveleri yuvarlaktır. Rengi siyahımtıraktır. Yapraklarından yeşil renkli bir yağ çıkarılır.

Kışın yaprağını döken ağaçtır. Erken ilkbaharda yapraklanmadan önce çiçek açar. Çiçekler oldukça yoğun, pembe ve çok dikkat çekicidir.. Hızlı büyür. Sık dallıdır. Çiçeklenmenin ardından koyu kırmızı meyvecikler belirginleşir. Kumlu killi ve drenajı sağlanmış topraklar en iyi gelişmeyi sağlar.Ağaç olarak yetiştirilmiş çiçek elması, eriklerle birlikte küçük bahçeler için en uygun bitkilerdendir. Yoğun dallı geniş taçları olur. Genellikle renkli yaprakları, dalları henüz çıplakken açan muhteşem çiçekleri, yaz ve sonbaharda canlı tonlardaki meyvaları ile 3 dekoratif unsura sahiptirler

10-15 metreye kadar boylanan seyrek dallı, kışın yaprağını döken bir ağaçtır Gövdenin kabuğu çatlaklıdır. 2-5 cm uzunluğundaki yaprakçıklar yumurta-elips biçiminde uçları sivri kenarları dişlidir. Leylak rengindeki çiçekler ilkbaharda yaprakların koltuğundan salkım şeklinde çıkar. Esas vatanı Doğu Asya Himalya'dır. Hızlı büyümesi nedeniyle ülkemizdeki şehirlerde aile ağacı olarak yetiştirilir. Güneşli ve geçirgen toprakları sever Minimum sıcaklık isteği -5° C'dır

Alev Ağacı ya ağaç ya da çalı şeklinde gelişen, 3 - 15 metre boya varan ve dengesiz bir tac geliştiren bir bitkidir. Karşılıklı dizili yaprakların kenarı düz ve ya hafif tırtırlı olup, türüne göre 3-15 cm uzunlukta ve 1,5-5 cm genişliktedir. Herdem yeşildir, bazı türleri ama yapraklarını döker. Photinia erken yazda sık duran salkımlarda çiçekler geliştirir. Her çiçeğin çapı 5-10 mm'eye varır ve 5 tane beyaz yuvarlak çiçek yaprağından oluşur. Çiçekler hoş bir koku yayar. Ufak elma formundaki meyveleri 4-12 mm kutura varan meyveleri bolca gelişir. Meyveler sonbaharda olgunlaşır ve kışa kadar tek tük ağacın üzerinde görülür.

Kışın yaprağını döken boylu ağaçlardır. sürgünleri pseudo-terminal tomurcukludur. yan tomurcuklar sürgünlere iki sıralı sarmal (almaşlı) dizilmişlerdir. tomurcuklar külah gibi tek bir pulla örtülmüştür, yaprak dökümüne kadar tomurcuklar yaprak sapları tarafından gizlenmiştir. uzun saplı yapraklar 3-7 loplu, lopların kenarı kaba dişli veya ikinci derecede tali lopcuklu ya da ender olarak tam kenarlıdır. meyvesi nus'tur. toplu meyvenin küçük nuslarıdip tarafından uzun tüylerle sarılmıştır. mürekkep meyve olgunlaştıktan sora sonbahar ve kış ayları içerisinde dağılır.

Nisan sonu ile Mayıs başında açan katmerli çiçekleri pembe renkli olup 3-4 cm. boyunda şemsiye tipi yapı oluşturur. Çiçekleri kokusuzdur. Bir çiçekte 30 taç yaprak bulunabilir. Ender olarak minyatür kiraz oluşturabiliyor. Yaprakları önceleri bakır kırmızısı veya kırmızımtırak kahverengi, olgunlaşınca üstü kırmızımsı, altı mavi yeşil renklidir. 7 metre ile uygun koşullarda 15 metreye kadar boy yapabiliyor. Dümdüz / Aşağı şelale gibi sarkan / yayılarak büyüyebilen 3 tür gelişim yapısına sahiptir. Her türlü toprakta yetişebilir. Özellikle su tutmayan kireçli toprakta.

Familyası Rosaceae’dir. Anavatanı Avrupa’dır. Hızlı gelişir. Yuvarlak formlu, dik dallı bir türdür.Yaz döneminde yaprakları koyu kırmızı rengiyle bize göz kırpar. Gelin çiçeği gibi beyaz çiçeklerini Nisan ayında açmaya başlar. Yetişebilmesi için bol ışığa, bol suya ve kuru humuslu bahçe toprağına ihtiyaç duyar. Üretimi tohumla yapılabilmektedir. Soğuk ve ılıman iklime sahip bütün yörelerde yetiştirilir.

Süs Şeftalisi Prunus Persica aşılı saksıda 200-250 cm  katmerli çiçekler  mart ayında çiçek açar inanılmaz güzellikteki çiçekler komple ağacın tacını kaplar bahçenizde görselliği zengin görüntü elde edersiniz

Antepfıstığıgiller familyasındandır. Sumak (Rhus Coriaria),yüksekliği 3 metreye kadar uzanan, sapları çoğunlukla kırmızımsı veya açık gri renkte olan, çalımsı bir bitkinin kırmızı meyvesidir. Yaylaların, seyrek ormanlık alanlarında yabani olarak bulunsa da,daha çok kültürü yapılır. En lezzetli sumaklar, yüksek bölgelerde ve taşlı topraklarda yetişir. Yaygın olarak görüldüğü yerler: İtalya'nın Sicilya bölgesi,Türkiye'nin orta batısı ve İran'ın bir bölümüdür. Sapı, yaprağı ve meyvesi türlü şekllerde kullanılan bu baharat, mutfaklarda da kendine önemli bir yer bulmuştur.

Pembe Çiçekli Akasya ağacı ; kışın yaprak döken 3 metreye kadar boylanabilen seyrek dallı dağınık tepeli bir çalıdır.yapraklar 7-13 adet yaprakçıktan oluşmuştur.Çiçekler gevşek salkım şeklinde olup pembe kırmızı renklidir.Yaz aylarında çiçek açar. Bol güneşli ve ılıman iklimlerde yetişir.Drenajı iyi, kuru, gevşek toprakları tercih eder. Vatanı Kuzey Amerika ‘dır.

Bu cinse ait bitkiler; A.B.D.’nin ormanlık ve çalılıklarında bulunan, yaprak döken bazen dikenli ağaçlar ve çalılardır. Orta derecede verimli, iyi drene olmuş nemli topraklarda yetişirler. Fakir ve kurak toprakları da tolere ederler. Kirli havaya dayanıklı bitkilerdir

Yapraklan şerit şeklinde olup.her iki yüzü tüysüzdür. Dallar aşağıya doğru sarkar. Su isteği fazladır. Hızlı büyüyen bir türdür. Dalları ince ve esnek yapıdadır. En iyi yetişeceği yerler sulak bölgelerdir. Bataklık gibi yerlerde çok iyi gelişir. Kökleri suya doğru yayılır.

N Çin, Mançurya ve Kore'de yetişir. Ülkemizde de yetiştiri­lir. 8-10 m boy ve dağınık bir tepe (ø 5m) yapar. Sürgünleri sarımsı-yeşil, tüysüz ve 8-10 cm uzundur. Yaprakları dar, şeridimsi, 5-8 cm uzun, kenarları keskin dişlidir. Ekolojik özellikleri di­ğer söğütler gibidir. Onlara bakınız. Tepe ve dallarının plastik özelliği çok yüksektir. Bu nedenle park ve bahçelerde soliter kul­lanılır

Kışın yaprağını döken bir ağaçtır. Yapraklar dökülmeden önce parlak sarı bir renk alır. Sarımsı beyaz çiçekleri dikine duran salkım vaziyetindedir. Soforaların vatanı Çin ve Japonya'dır. Kirli havadan fazla etkilenmediğinden, sanayi alanlarında kullanılır. Gençlik çağında dona karşı hassastır. Genel görünüşü yalancı akasyaya benzemektedir. Soforalar derin kökleri sayesinde kuraklığa ve sıcaklığa dayanıklıdır.-20°C'ye kadar dayanır . Işık ihtiyacı yüksektir. Drenajı iyi yerleri ve balçıklı toprakları sever

Çift çenekliler sınıfından zeytingiller (Oleceae) ailesine ait, bodur bir süs ve bahçe ağacı. Ağacının boyu en fazla 5-6 m olan adî leylâk (S. sulgaris) Avrupa’nın doğusuyla Asya’nın ılıman kesimlerinin yerlisidir. İlkbaharda açan gösterişli ve hoş kokulu çiçekleri nedeniyle bahçelerde yaygın olarak yetiştirilir. Genellikle düz kenarlı, koyu yeşil yaprakları ve çeşitli renklerde gösterişli çiçek salkımları vardır. Kök ya da gövde sürgünlerinden çoğaltılır.

Anadolu’da çeşitli ıhlamur ağacı türleri vardır. Bu türlerden, tedavi amaçlı kullanılan ikisi, özellikle kuzey Anadolu dağlarında yetişir. Bunlar, küçük yapraklı ıhlamur(Tilia cordata) ve büyük yapraklı ıhlamur(Tilia platyhyllos) türleridir. Bu türlerin dışındakilerin tedavi edici özelliği daha zayıftır.